"या माणसाला शिस्त कशी ती नाहीच. वर लाज-शरम सारे कोळून प्यालाय!"
"अष्टभुजे, हा माणूस- नात्याने कोणीतरी लागतो, आपला." लाज-शरम कोळून प्यालेला माणूस, वात नीट करतो.
"कुठल्या मुहूर्तावर या माणसाची गाठ पडली, माहीत नाही. देवा, इथे भेटलाय, वर भेटवू नकोस?" ...
"इथे तरी का भेटवले, माहीत नाही!" ला.श.को.प्या. माणूस फुसुक्.
"काय-काय? मोठ्याने बोल ना! हिम्मत असेल तर!"
"जन्म झाला तेव्हा मी मोठ्याने बोलायचो. अगदी आईसमोरसुद्धा."
"मग पुढे काय झालं?"
"पुढे लग्न झालं."
"आवाजाचं काय झालं?"
"ते कळलंच नाही. बरा होता बिचारा!"
"फालतू जोक! फेसबुकवर टाक तो! इथे नाय हसणार कोण!"
देवीने परफेक्ट पकडला.
अष्टभुजेच्या नात्यात कसलंतरी फंक्शन होतं. तेच, सोन्याने लगडलेल्या म्हशी फिरत असतात, तसलं.
हमखास टाळावी अशी इव्हेंट. मी बॉसला ब्लाइंड लावला. ऑफिसात सीधे नऊ वाजवले.
मुश्किल में काम आनेवाला दोस्त, जगू को साथ लिया, टॅक्सी मारके सीधे ललित.
फोन सायलेंटवर ठेवून अपलवले. तिथूनच प्लान करून जगुलाच इमर्जन्सी वॉर्डमध्ये फेकला,
आणि त्याच्याकडेच झोपलो. नेक्स्ट डे सॅटरडे...
अष्टभुजा मूर्ख नव्हती. ती या केसवर रीसर्च करणारच.
म्हणून फुल सेटिंग केली होती. जगुलाच फोन करून इमर्जन्सी वॉर्डची आणि त्याचीच चौकशी,
पुढचे चोवीस तास कसे क्रिटिकल आहेत, वगैरे करत होतो, तर डिंग-डाँग!
एंटर्ड अष्टभुजेची सहेली फॉर्म गिरगाव! शत्रुपक्ष आला तो थेट किचनमध्ये.
गुप्तवार्ता झाल्या. दोन तासांनी शत्रुपक्ष छद्मी नजर टाकत गेला, तेव्हाच लकाकली होती.
अष्टभुजेने काहीवेळ शांतता राखली. ती अंगावर येऊ लागली म्हणून,
"काय म्हणत होती रेखा?" असा टाकला.
"जिला-तिला रेखा म्हणू नको! तुला वाटत असली तरी! नीता नांव आहे तिचं."
"अरे वा!"
"अरे रे म्हण! तुझे कालचे ललित लेखन वाचले तिने."
"मग? आता काय इथे समीक्षा करायला आली होती?"
"ती मी करते. रेखा म्हणे! रेखा!!"
साला हा बाण वर्मी बसला वाटतं.
"काय करतो तिचा नवरा हल्ली?" मी हवाबाण हरड़े बदलू घातले.
"ललितमध्ये मॅनेजर आहे."
सन्नाटा...... साला बार बदलायला हवा- एव्हढाच विचार करू शकलो.
पुढे कानात अनेक आवाज आणि डोळ्यांसमोर फिरते नेहरू तारांगण.
जाग आली तेव्हा मी वार्ड नंबर तेरा सर्जिकल.
" पुढचे चोवीस तास क्रिटिकल आहेत.", एक बावा बोलत होता.
"डॉक्टर काहीही करा! त्याला वाचवा! माझं मॅक्विन्टोशचं दुकान आहे हो तो!
तो गेला तर माझं कसं होईल? मी कुणाकडे बघू?"
साला जगू! हा मेलोड्रामा त्याचाच!
अष्टभुजेचे डायलॉग्ज दुसरा कोण मारणार?
हमखास टाळावी अशी इव्हेंट. मी बॉसला ब्लाइंड लावला. ऑफिसात सीधे नऊ वाजवले.
मुश्किल में काम आनेवाला दोस्त, जगू को साथ लिया, टॅक्सी मारके सीधे ललित.
फोन सायलेंटवर ठेवून अपलवले. तिथूनच प्लान करून जगुलाच इमर्जन्सी वॉर्डमध्ये फेकला,
आणि त्याच्याकडेच झोपलो. नेक्स्ट डे सॅटरडे...
अष्टभुजा मूर्ख नव्हती. ती या केसवर रीसर्च करणारच.
म्हणून फुल सेटिंग केली होती. जगुलाच फोन करून इमर्जन्सी वॉर्डची आणि त्याचीच चौकशी,
पुढचे चोवीस तास कसे क्रिटिकल आहेत, वगैरे करत होतो, तर डिंग-डाँग!
एंटर्ड अष्टभुजेची सहेली फॉर्म गिरगाव! शत्रुपक्ष आला तो थेट किचनमध्ये.
गुप्तवार्ता झाल्या. दोन तासांनी शत्रुपक्ष छद्मी नजर टाकत गेला, तेव्हाच लकाकली होती.
अष्टभुजेने काहीवेळ शांतता राखली. ती अंगावर येऊ लागली म्हणून,
"काय म्हणत होती रेखा?" असा टाकला.
"जिला-तिला रेखा म्हणू नको! तुला वाटत असली तरी! नीता नांव आहे तिचं."
"अरे वा!"
"अरे रे म्हण! तुझे कालचे ललित लेखन वाचले तिने."
"मग? आता काय इथे समीक्षा करायला आली होती?"
"ती मी करते. रेखा म्हणे! रेखा!!"
साला हा बाण वर्मी बसला वाटतं.
"काय करतो तिचा नवरा हल्ली?" मी हवाबाण हरड़े बदलू घातले.
"ललितमध्ये मॅनेजर आहे."
सन्नाटा...... साला बार बदलायला हवा- एव्हढाच विचार करू शकलो.
पुढे कानात अनेक आवाज आणि डोळ्यांसमोर फिरते नेहरू तारांगण.
जाग आली तेव्हा मी वार्ड नंबर तेरा सर्जिकल.
" पुढचे चोवीस तास क्रिटिकल आहेत.", एक बावा बोलत होता.
"डॉक्टर काहीही करा! त्याला वाचवा! माझं मॅक्विन्टोशचं दुकान आहे हो तो!
तो गेला तर माझं कसं होईल? मी कुणाकडे बघू?"
साला जगू! हा मेलोड्रामा त्याचाच!
अष्टभुजेचे डायलॉग्ज दुसरा कोण मारणार?
No comments:
Post a Comment